metoda pełnej formy
Encyklopedia PWN
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
dziedzina budownictwa obejmująca wszelkiego rodzaju budynki i konstrukcje inżynieryjne wykonane z drewna, wyróżniająca się specyficznym charakterem tworzywa, odrębnymi metodami technologii, systemem konstrukcji i formą artystyczną.
mat. dział matematyki poświęcony opisowi grup (grupa) — struktur algebraicznych najczęściej spotykanych w matematyce i jej zastosowaniach.
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
filozofia
najbardziej ogólna, fundamentalna, racjonalna i krytyczna wiedza o wszystkim, co istnieje;
[gr., ‘umiłowanie mądrości’ < philéō ‘miłuję’, sophía ‘mądrość’],
